Opereren in Mexico
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Sanne
24 November 2006 | Mexico, Oaxaca
Vrijwilligerswerk in CRIT
Woensdagochtend had ik om half negen de bus genomen naar mijn project. Het CRIT ligt buiten de stad in een soort buitenwijk van de stad waar veel halve huisjes staan en de bewoners arm zijn. Na 40 minuten bussen rees er opeens een ultramodern gebouw voor m´n neus op, midden in de achterstandswijk. Dat is dus mijn project! Het is er echt heel mooi, zo iets hebben we in Nederland niet eens volgens mij! Het ziet er een beetje uit als het Wilhelmina Kinderziekenhuis in Utrecht. Alles is gericht op het kind en dat komt de efficientie zeker ten goede. Ik kreeg een rondleiding door een aardig meisje die daar zelf ook vrijwilligerswerk doet en moest me omkleden in een gele vrijwilligerspolo. Elke dag komt er een groep gehandicapte kinderen op consult, ze slapen er dus niet. Ze komen samen met hun moeder (en heel soms met hun papa) voor een bezoek aan een arts, therapie of voor speciaal onderwijs voor de ouders. Er is een zwembad, er zijn enorm veel fysiotherapeuten en tijdens het onderwijs voor de moeders worden de kinderen opgevangen in een soort creche. En hier ligt dan volgens mij ook eignelijk mijn taak. Samen met de andere vrijwilligers moeten we de kinderen een beetje bezig houden. Er werken hier echter ook elke dag mexicaanse pedagogiekstudentes als een soort stage, dus er zijn meer dan genoeg mensen volgens mij en ik ben dan ook niet strikt nodig. Daarom vroeg ik of ik mee kon kijken met iets meer medisch en het aardige meisje dropte me in de medische afdeling. Alle artsen en zusters zijn echt heel aardig en geinteresseerd, dat heb ik in het ziekenhuis in Nederland nog nooit op deze manier gevoeld. Er werd me van alles uitgelegd en ik heb de eerste dag al twee consulten meegekeken met een kinderarts bij twee kindjes die een open ruggetje hebben gehad. Gisteren heb ik de hele dag met een othopeed Sergio meegelopen, een man van 42, die me veel heeft uitgelegd. En hij nodigde me uit om vandaag mee te gaan te gaan opereren! Om acht uur moest ik me melden bij een privekliniek in de stad. Het centrum beschikt niet over een operatiekamer en dus huren ze 1 keer in de week een operatiekamer in een kliniek. Ik mocht ook steriel staan en heb nog wat haken vast gehouden. Het was echt heel bjizonder om een operatie te zien hier in Mexico. De verschillen zijn groot en ik zou hier niet geopereerd willen worden, ookal was dit een van de beste klinieken van de stad. Laat staan in een groot ziekenhuis in de stad. De anesthesist neemt zijn eigen medicijnen mee in een koffertje en de deur van de operatiekamer blijft open staan. Er was geen operatieassistent maar de arts pakt alles zelf. De jodium komt uit een grote fles en wordt in een gesteriliseerd theekopje gegoten.
Vandaag werd een jongetje van vijf geopereerd met syndroom van Down. Hij werd geholpen aan beide voeten, die naar binnen stonden, en aan zijn hand, hij had namelijk twee duimen aan een hand. Er zijn hier best veel kinderen met congenitale afwijkingen, door hele jonge moeders, medicijngebruik tijdens de zwangerschap en slechte controles. Ik mocht zelfs foto's maken in de operatiekamer, deze zijn dus te bewonderen op de site.
Ik leer er zeker iets van, en ook met spaans gaat het best redelijk. Het wordt juist moeilijk wanneer een kind iets naar je roept of aan je vraagt. Die snappen niet dat ik niet goed spaans spreek. Maar ach, ze zijn nog niet boos bij me weggelopen, want de meesten zitten in een rolstoel, haha.
De situaties zijn soms best schrijdend. Het ´ziekenhuis´ is dan wel erg mooi, maar de ouders moeten bijvoorbeeld zelf de medicijnen betalen, en dat schijnt soms een probleem te zijn. Ook moeten ze vanuit de hele staat naar deze gespecialiseerde plaats komen, een staat bijna zo groot als nederland. Moeders zitten soms dus uren met hun kind in de bus. Maar ik vind het erg mooi om te zien dat er zo´n gestructureerd geheel kan zijn hier in Mexico! Alles wordt gesponsord door Teleton, een organisatie die geld inzameld voor de kinderen.
De afgelopen avonden hebben we gegeten met andere meisjes van de talenschool in ons appartement. Gisteren hebben we de verjaardag van Romy, een duits meisje gevierd. Woensdagavond zijn we in een bar geweest met enkel Mexicanen, veel toeristen zijn er ook niet in Oaxaca. Het was hiphopavond, terwijl we liever salsa wilden dansen. We hebben ook al een lesje geprobeerd. Ik had een partner die me alle kanten op draaide, ik kwam duizelig van de vloer af. Maar heb wel wat geleerd dus! Volgende week nog een keer dus.
Woensdagochtend had ik om half negen de bus genomen naar mijn project. Het CRIT ligt buiten de stad in een soort buitenwijk van de stad waar veel halve huisjes staan en de bewoners arm zijn. Na 40 minuten bussen rees er opeens een ultramodern gebouw voor m´n neus op, midden in de achterstandswijk. Dat is dus mijn project! Het is er echt heel mooi, zo iets hebben we in Nederland niet eens volgens mij! Het ziet er een beetje uit als het Wilhelmina Kinderziekenhuis in Utrecht. Alles is gericht op het kind en dat komt de efficientie zeker ten goede. Ik kreeg een rondleiding door een aardig meisje die daar zelf ook vrijwilligerswerk doet en moest me omkleden in een gele vrijwilligerspolo. Elke dag komt er een groep gehandicapte kinderen op consult, ze slapen er dus niet. Ze komen samen met hun moeder (en heel soms met hun papa) voor een bezoek aan een arts, therapie of voor speciaal onderwijs voor de ouders. Er is een zwembad, er zijn enorm veel fysiotherapeuten en tijdens het onderwijs voor de moeders worden de kinderen opgevangen in een soort creche. En hier ligt dan volgens mij ook eignelijk mijn taak. Samen met de andere vrijwilligers moeten we de kinderen een beetje bezig houden. Er werken hier echter ook elke dag mexicaanse pedagogiekstudentes als een soort stage, dus er zijn meer dan genoeg mensen volgens mij en ik ben dan ook niet strikt nodig. Daarom vroeg ik of ik mee kon kijken met iets meer medisch en het aardige meisje dropte me in de medische afdeling. Alle artsen en zusters zijn echt heel aardig en geinteresseerd, dat heb ik in het ziekenhuis in Nederland nog nooit op deze manier gevoeld. Er werd me van alles uitgelegd en ik heb de eerste dag al twee consulten meegekeken met een kinderarts bij twee kindjes die een open ruggetje hebben gehad. Gisteren heb ik de hele dag met een othopeed Sergio meegelopen, een man van 42, die me veel heeft uitgelegd. En hij nodigde me uit om vandaag mee te gaan te gaan opereren! Om acht uur moest ik me melden bij een privekliniek in de stad. Het centrum beschikt niet over een operatiekamer en dus huren ze 1 keer in de week een operatiekamer in een kliniek. Ik mocht ook steriel staan en heb nog wat haken vast gehouden. Het was echt heel bjizonder om een operatie te zien hier in Mexico. De verschillen zijn groot en ik zou hier niet geopereerd willen worden, ookal was dit een van de beste klinieken van de stad. Laat staan in een groot ziekenhuis in de stad. De anesthesist neemt zijn eigen medicijnen mee in een koffertje en de deur van de operatiekamer blijft open staan. Er was geen operatieassistent maar de arts pakt alles zelf. De jodium komt uit een grote fles en wordt in een gesteriliseerd theekopje gegoten.
Vandaag werd een jongetje van vijf geopereerd met syndroom van Down. Hij werd geholpen aan beide voeten, die naar binnen stonden, en aan zijn hand, hij had namelijk twee duimen aan een hand. Er zijn hier best veel kinderen met congenitale afwijkingen, door hele jonge moeders, medicijngebruik tijdens de zwangerschap en slechte controles. Ik mocht zelfs foto's maken in de operatiekamer, deze zijn dus te bewonderen op de site.
Ik leer er zeker iets van, en ook met spaans gaat het best redelijk. Het wordt juist moeilijk wanneer een kind iets naar je roept of aan je vraagt. Die snappen niet dat ik niet goed spaans spreek. Maar ach, ze zijn nog niet boos bij me weggelopen, want de meesten zitten in een rolstoel, haha.
De situaties zijn soms best schrijdend. Het ´ziekenhuis´ is dan wel erg mooi, maar de ouders moeten bijvoorbeeld zelf de medicijnen betalen, en dat schijnt soms een probleem te zijn. Ook moeten ze vanuit de hele staat naar deze gespecialiseerde plaats komen, een staat bijna zo groot als nederland. Moeders zitten soms dus uren met hun kind in de bus. Maar ik vind het erg mooi om te zien dat er zo´n gestructureerd geheel kan zijn hier in Mexico! Alles wordt gesponsord door Teleton, een organisatie die geld inzameld voor de kinderen.
De afgelopen avonden hebben we gegeten met andere meisjes van de talenschool in ons appartement. Gisteren hebben we de verjaardag van Romy, een duits meisje gevierd. Woensdagavond zijn we in een bar geweest met enkel Mexicanen, veel toeristen zijn er ook niet in Oaxaca. Het was hiphopavond, terwijl we liever salsa wilden dansen. We hebben ook al een lesje geprobeerd. Ik had een partner die me alle kanten op draaide, ik kwam duizelig van de vloer af. Maar heb wel wat geleerd dus! Volgende week nog een keer dus.
-
24 November 2006 - 22:19
Lieke:
super leuk joh! zo leer je echt veel! en leuk dat het er zo gezellig is! veel plezier nog de laatste weekjes! en dan tot snel al weer :)
xx -
24 November 2006 - 22:25
Dolf:
Haay,
Wat leuk allemaal!!
Om jaloers op te worden.
Je mag mij ook wel wat salsalessen gaan geven als je terugkomt, maar dan wel zonder schoenen, dat scheelt blauwe tenen. Hier is het de laatste dagen nat en koud, dus wat weer betreft mis je niet zo veel. Verder gaat alles ook wel zo zijn gangetje hier, er gebeurt weinig schokkends. Jammer dat je er niet bent met het gala, was daar graag met jou naar toe gegaan en ik ben erg benieuwd hoe het allemaal gaat lopen.
Ik brei er weer een eind aan, we spreken elkaar snel weer!
Dikke kus,
Dolf -
25 November 2006 - 09:59
Linda:
Ha Sanne,
Echt super gaaf dat je mee mocht kijken met de operaties!! Mag je er nog meer mee gaan bekijken?! Heel veel succes nog de laatste weekjes. We mailen nog.
Kus Linda -
25 November 2006 - 12:43
Mamma:
hoi lieverd mooi verhaal! Fijn dat je nu werk hebt gevonden waar je ook nog wat van kunt leren. Nog heel veel succes verder en dikke knuffel van mamma -
25 November 2006 - 18:21
Dyanne:
Zo San je hebt weer veel meegemaakt afgelopen week zo te lezen! Wel super dat je met die operaties mee mocht kijken, hoopdat je er nog veel kan leren en veel ervaring op kan doen. Je hebt ook al veel mensen ontmoet zo te lezen? Klinkt allemaal erg leuk! Geniet er nog van he, de laatste weekjes nog.
Dikke Kus, Dyanne -
25 November 2006 - 22:21
Fenna:
Hey guapa!
Klinkt super joh!!! Echt wat voor jou ook! Succes nog meid, ze kunnen vast ook wel wat van jou leren!
xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
