Laatste dagen in Mexico City

Inmiddels ben ik al weer een week terug in Nederland. Het contrast is groot en ik heb het de hele week al koud. Ik mis de vele kleuren, de warmte, het dansen en de vrolijkheid. Maar het was ook erg fijn om iedereen weer te zien en samen kerst te kunnen vieren. Maar om mijn reisverhaal nog helemaal compleet te maken wil ik nu nog vertellen over mijn laatste dagen in la ciudad de méxico, D.F.

Op vrijdagmiddag kwam ik aan op het grote TAPO busstation in Mexico City, het was maar een busreis van zes uur over een goede weg. Na mijn bagage opgehaald te hebben, twee stuks inmiddels (een extra tas voor alle souvenirs), ging ik op zoek naar een taxi. Ik was al geïnstrueerd om vooral geen leuke kever of illegale taxi te nemen, ik was immers aangekomen in de crimineelste en grootste stad van de wereld. En dus kocht ik braaf een kaartje bij de legale taxibalie en stapte in op weg naar hostel Moneda midden in de stad. Het laatste stukje moest ik lopen omdat er markt was in de straat en dus liep ik bepakt en bezakt tussen de duizenden winkelende mensen. Ik was blij toen ik op mijn bedje in de elfpersoons kamer neer kon ploffen. 's Avonds bezocht ik met een groep hostelgenoten een wrestlingwedstrijd. Dat is een speciale vechtsport waarbij het vooral om de show gaat. In groepjes van drie slaan en schoppen uitgedoste mannen met maskers (en ook vrouwen!) elkaar en springen over elkaar heen en zo de ring uit. Een vreemde traditie, maar volksvermaak dus veel mexicanen en grappig om eens te zien.
De volgende dag ging ik op excursie naar Teothiucatan. Eerst stopten we bij de basilica van Guadelupe, een katholieke kerk die na het Vaticaan het meest wordt bezocht. Op 12 december waren hier meer dan vijf miljoen mensen geweest om de heilige maagd te vereren. Gelukkig was het op deze zaterdag niet zo druk, al hoewel de hele kerk nog steeds vol was met zeer gelovige Mexicanen. Elk uur wordt er een dienst gehouden. Na drie shotjes tequila, mezcal en pusca arriveerden we bij de enorme opgravingen met twee tempels, die van de zon en de maan. Met veel moeite beklom ik de laagste van de twee. Het uitzicht was zeer mooi, maar het was wel erg hoog! En dus ging ik op mijn billen naar beneden... Dat beetje hoogtevrees speelde me parten en daarom besloot ik de volgende tempel maar voor de helft te beklimmen. Halverwege was ook erg mooi en wat niet weet wat niet deert.
Ik had een leuke onderbedman en ook met mijn andere kamergenoten kon ik het goed vinden en dus zijn we elke avond de stad even ingegaan om wat te eten. Het hele Zocalo was al versierd en elke avond vonden er optredens plaats om de dagen voor kerstmis te vieren.
Eeuwen geleden was Mexico City een meer. De Spanjaarden hebben dit meer droog gelegd en nu wonen er meer dan 22 miljoen mensen in de enorme stad. Dat is meer dan in heel Nederland, moeilijk voor te stellen. Door de zwakke ondergrond waarop de vele gebouwen zijn gebouwd zinkt de stad ieder jaar een aantal centimeters. Vele huizen staan dan ook scheef. Er zijn vele mooie gebouwen te zien in het centrum, dat werd me wel duidelijk tijdens de stadsrondwandeling. De muurschilderingen in het paleis van Diego Rivera vertelden de hele mexicaanse geschiedenis. Ook zijn vrouw Frida Kahlo is een beroemde kunstenares en dus bezocht ik hun huis met haar schilderijen. Een klein stukje van het meer is bewaard gebleven en daar varen nu een heleboel gekleurde bootjes waarop Mexicanen hun verjaardagen vieren en toeristen rondvaren en foto's maken. Er varen ook bootjes met drankjes, met lekkernijen en bootjes met muzikanten waar je een nummer kunt aanvragen. Ze leggen dan aan bij jouw bootje en spelen luid zingend jouw liedje.
Ik heb me de laatste dagen nog erg goed vermaakt in deze grote stad en het beviel me erg goed, veel beter dan dat ik had verwacht. Wel liep ik de hele dag rond met een zere keel door de enorme luchtvervuiling. Van de taxichauffeur op weg naar het vliegveld kreeg ik nog drie mexicaanse beeldjes zodat ik nog maar vaak aan Mexico kon terug denken. Hij was trots op zijn land en was blij dat ik de moeite had genomen om zijn land te bezoeken. Mooie vrouwen waren altijd welkom, zo voegde hij er aan toe.. Haha, ik zal ze missen al die bewonderaars in Mexico.
Ik heb vele mooie herinneringen aan mijn reis door Guatemala, Belize en Mexico. Het was een reis om nooit te vergeten dankzij de lieve jongens in het weeshuis, de leuke mensen die ik heb ontmoet, de mooie stranden, de prachtige natuur met vulkanen, bergen en wilde dieren, de vele interessante opgravingen en de leuke steden en dorpjes met veel cultuur en kleur. En natuurlijk nog een heleboel meer. Midden-Amerika: ik zal het missen!