Spreekuur, Peruaanse specialiteiten en dansen
Door: Sanne
Blijf op de hoogte en volg Sanne
03 Oktober 2009 | Peru, Cusco
Na een lekker ontbijtje met uitzicht op het Plaza d’Armas van Cusco maak ik weer eens tijd om een stukje te schrijven.
Ik ben alweer halverwege m’n coschap hier en nog een week en dan komt ook Dirk-Jan deze kant op. De tijd gaat snel en het begint al aardig te wennen hier. Toch blijft het bijzonder om op straat naast een lama te lopen en ook in de kliniek zijn er genoeg dingen om me over te blijven verbazen. Toch worden dingen hier ook gewoon. Zo vind ik het heel normaal dat ik iedere ochtend om 7.45 uur vanuit het appartement naar beneden loop om een taxi te nemen. Bijna iedere dag staat daar dezelfde ‘opa’taxichauffeur op me te wachten om me in 10 minuutjes naar de kliniek te brengen. Daar aangekomen wordt ik door zuster Norca met een kus begroet en roept ze ‘ Buenos dias doctorita Sandarita’ wat zoiets betekent als: goedemorgen doktertje Sanne. Sanne is hier nogal lastig uit te spreken, dus daar hebben de Peruanen in de kliniek al snel Sandra van gemaakt. Na de begroeting begin ik meestal met dokter Lizbeth aan het spreekuur. De afgelopen weken zag ik naast de vele urineweginfecties, maagklachten en verkoudheden ook een aantal verdenkingen TBC, verschillende SOA’s en een groot vies ulcus op het onderbeen van een oude man voorbij komen.
Ook de kleine Leopoldo van 7 maanden kwam een paar keer op het spreekuur langs. Zijn moeder van 16 jaar draagt hem in een kleurige doek op haar rug. Hij hoestte sinds een tijdje en sliep ‘s nachts moeilijk, daarbij huilde hij veel. Zijn jonge moeder deed haar uiterste best, maar ze had het zichtbaar zwaar. Zonder een goed inkomen was de 1 euro die zij per consult moet betalen een rib uit haar lijf. Gelukkig knapte het jongetje met wat (gratis) antibiotica en een puffer goed op. Maar mochten zijn klachten door een astmatische aanleg veroorzaakt worden dan zullen er waarschijnlijk nog vele nachtelijke hoestbuien gaan volgen in de stoffige, vochtige 1-kamerwoning waar hij samen met zijn moeder woont.
Hier in Peru zijn veel jonge moeders en vooral op het platteland en in de jungle krijgen vrouwen op jonge leeftijd veel kinderen. De lichamelijk hygiene laat regelmatig te wensen over en daarom hebben Leonie en ik een poging gedaan om de wachtkamer wat op te vrolijken met twee kleurrijke posters over hygiene en het verspreiden van infecties.
Om te luisteren naar de longen van een patient moeten vaak vele lagen kleding worden uitgetrokken (10 truien/vesten/T-shirts zijn zeker geen uitzondering). Het is hier ‘s nachts dan ook flink koud en de meeste mensen slapen met al hun kleren aan.
Ook zijn we druk aan de slag gegaan met het project huiselijk geweld. Er zijn al zo’n 70 vrouwen geinterviewd en de situatie is inderdaad niet best. Veel vrouwen hebben te maken met huiselijk geweld en vaak is het interview de eerste keer dat zij er met iemand over praten.
Van de armoede van sommige mensen in de kliniek is weinig te merken in de vele mooie restaurantjes, barren en discotheken van Cusco. Gisteren had ik een afscheidsfeestje van mijn mede-co Leonie en Rebekka. Zij gaan nu op reis en helaas is het regelmatig zo dat mensen met wie je een tijd hebt opgetrokken weer vertrekken. Er is ook nog zoveel moois te zien in Zuid-Amerika! We hebben de avond gisteren lekker dansend afgesloten in de Mythology.
Een dag eerder heb ik me samen met m’n huisgenootje weer aan de salsa gewaagd. Ook ben ik druk bezig met het uitproberen van verschillende Peruaanse gerechten. Zo hebben we vorige week met een groepje een cavia besteld. En dan niet om als huisdier te verzorgen, maar inderdaad: om op te eten. Verder koken we af en toe zelf in het appartement, maar veel makkelijker en lekkerder is het om tussen de middag een goedkope lunch te nemen in een klein lokaal restaurantje.
Afgelopen weekend ben ik een Nederlandse vrouw en haar Peruaanse echtgenoot gaan helpen in Zurite. Zij zijn aan het proberen om een landbouwschool nieuw leven in te blazen. De omgeving was erg mooi en we hebben hard geschrobd en gedweild zodat er die maandag 80 studenten konden beginnen. Zelf heb ik voor het eten gezorgd en lang staan koken met alle verse groenten direct van het land. Uiteindelijk was het erg lekker geworden!
Ik zal weer wat foto’s plaatsen. Ik vind het erg leuk om jullie berichtjes te lezen, succes weer met al jullie bezigheden in Nederland, ik hoorde dat de herfst daar al echt is begonnen! Hier is het net andersom en is het nu lente, helaas betekent dat wel dat binnenkort het regenseizoen zal gaan beginnen. Maar hopelijk barsten de regenbuien eind november pas echt los, wanneer ik alweer terug in Nederland ben. Nu schijnt hier een lekker zonnetje en ‘s nachts kruip ik diep in mijn warme slaapzak, want dan is het erg koud.
Ik ben alweer halverwege m’n coschap hier en nog een week en dan komt ook Dirk-Jan deze kant op. De tijd gaat snel en het begint al aardig te wennen hier. Toch blijft het bijzonder om op straat naast een lama te lopen en ook in de kliniek zijn er genoeg dingen om me over te blijven verbazen. Toch worden dingen hier ook gewoon. Zo vind ik het heel normaal dat ik iedere ochtend om 7.45 uur vanuit het appartement naar beneden loop om een taxi te nemen. Bijna iedere dag staat daar dezelfde ‘opa’taxichauffeur op me te wachten om me in 10 minuutjes naar de kliniek te brengen. Daar aangekomen wordt ik door zuster Norca met een kus begroet en roept ze ‘ Buenos dias doctorita Sandarita’ wat zoiets betekent als: goedemorgen doktertje Sanne. Sanne is hier nogal lastig uit te spreken, dus daar hebben de Peruanen in de kliniek al snel Sandra van gemaakt. Na de begroeting begin ik meestal met dokter Lizbeth aan het spreekuur. De afgelopen weken zag ik naast de vele urineweginfecties, maagklachten en verkoudheden ook een aantal verdenkingen TBC, verschillende SOA’s en een groot vies ulcus op het onderbeen van een oude man voorbij komen.
Ook de kleine Leopoldo van 7 maanden kwam een paar keer op het spreekuur langs. Zijn moeder van 16 jaar draagt hem in een kleurige doek op haar rug. Hij hoestte sinds een tijdje en sliep ‘s nachts moeilijk, daarbij huilde hij veel. Zijn jonge moeder deed haar uiterste best, maar ze had het zichtbaar zwaar. Zonder een goed inkomen was de 1 euro die zij per consult moet betalen een rib uit haar lijf. Gelukkig knapte het jongetje met wat (gratis) antibiotica en een puffer goed op. Maar mochten zijn klachten door een astmatische aanleg veroorzaakt worden dan zullen er waarschijnlijk nog vele nachtelijke hoestbuien gaan volgen in de stoffige, vochtige 1-kamerwoning waar hij samen met zijn moeder woont.
Hier in Peru zijn veel jonge moeders en vooral op het platteland en in de jungle krijgen vrouwen op jonge leeftijd veel kinderen. De lichamelijk hygiene laat regelmatig te wensen over en daarom hebben Leonie en ik een poging gedaan om de wachtkamer wat op te vrolijken met twee kleurrijke posters over hygiene en het verspreiden van infecties.
Om te luisteren naar de longen van een patient moeten vaak vele lagen kleding worden uitgetrokken (10 truien/vesten/T-shirts zijn zeker geen uitzondering). Het is hier ‘s nachts dan ook flink koud en de meeste mensen slapen met al hun kleren aan.
Ook zijn we druk aan de slag gegaan met het project huiselijk geweld. Er zijn al zo’n 70 vrouwen geinterviewd en de situatie is inderdaad niet best. Veel vrouwen hebben te maken met huiselijk geweld en vaak is het interview de eerste keer dat zij er met iemand over praten.
Van de armoede van sommige mensen in de kliniek is weinig te merken in de vele mooie restaurantjes, barren en discotheken van Cusco. Gisteren had ik een afscheidsfeestje van mijn mede-co Leonie en Rebekka. Zij gaan nu op reis en helaas is het regelmatig zo dat mensen met wie je een tijd hebt opgetrokken weer vertrekken. Er is ook nog zoveel moois te zien in Zuid-Amerika! We hebben de avond gisteren lekker dansend afgesloten in de Mythology.
Een dag eerder heb ik me samen met m’n huisgenootje weer aan de salsa gewaagd. Ook ben ik druk bezig met het uitproberen van verschillende Peruaanse gerechten. Zo hebben we vorige week met een groepje een cavia besteld. En dan niet om als huisdier te verzorgen, maar inderdaad: om op te eten. Verder koken we af en toe zelf in het appartement, maar veel makkelijker en lekkerder is het om tussen de middag een goedkope lunch te nemen in een klein lokaal restaurantje.
Afgelopen weekend ben ik een Nederlandse vrouw en haar Peruaanse echtgenoot gaan helpen in Zurite. Zij zijn aan het proberen om een landbouwschool nieuw leven in te blazen. De omgeving was erg mooi en we hebben hard geschrobd en gedweild zodat er die maandag 80 studenten konden beginnen. Zelf heb ik voor het eten gezorgd en lang staan koken met alle verse groenten direct van het land. Uiteindelijk was het erg lekker geworden!
Ik zal weer wat foto’s plaatsen. Ik vind het erg leuk om jullie berichtjes te lezen, succes weer met al jullie bezigheden in Nederland, ik hoorde dat de herfst daar al echt is begonnen! Hier is het net andersom en is het nu lente, helaas betekent dat wel dat binnenkort het regenseizoen zal gaan beginnen. Maar hopelijk barsten de regenbuien eind november pas echt los, wanneer ik alweer terug in Nederland ben. Nu schijnt hier een lekker zonnetje en ‘s nachts kruip ik diep in mijn warme slaapzak, want dan is het erg koud.
-
04 Oktober 2009 - 07:58
Dyanne:
Hoi Sanne,
Erg leuk om weer een stukje van je te lezen! De tijd gaat wel snel zeg, ik wist niet dat je al op de helft bent van je co-schap. Wel een heerlijk vooruitzicht dat Dirk-Jan al bijna komt!!
Je foto's zijn erg leuk, mooi om een beeld te hebben van wat je allemaal doet en meemaakt! Hoe gaat het eigenlijk met je Spaans? Spreek je ook Spaans tijdens je co-schap of kunnen de mensen ook wat engels?
Succes nog en heel veel plezier! Ik hoop snel weer iets te lezen.
Liefs! -
04 Oktober 2009 - 08:15
Liselot:
Ha sanne! Klinkt super allemaal! Bijzonder hoor, en dat allemaal in je witte UMC jas, haha;)
Veel plezier nog en succes! -
04 Oktober 2009 - 09:49
JANINE:
Hee lieve Sanne!!Wat gaat de tijd snel. En wat super wat je daar allemaal doet,jij bent van ons zeker weten de zuid amerika expert!!En wat heerlijk dat dirk-jan komt, geniet ervan want idd hier is het somber weer en worden er lange dagen gemaakt!
xxx janine -
04 Oktober 2009 - 15:27
Linda:
Ha Sanne,
Wat leuk om weer een stukje van je te lezen, en je zit alweer op de helft van je coschap, wat gaat dat toch snel. En nu natuurlijk aftellen voordat Dirk- Jan komt!
Komen daar dus ook zoveel jonge moeders voor?! Echt sneu dat ze dan geen geld heeft om haar kind te verzorgen, maar gelukkig dat ze bij jullie de AB gratis kreeg.
Kan me eigen voorstellen dat het niet leuk is om weer afscheid van je mede co's te moeten nemen, maar volgende week komt volgens mij een leuke jongen jou kant op! Dus kijk daar maar naar uit.
Heel veel plezier alvast samen daar, dat zal ook wel een belevnis zijn voor jullie beide, DJ gaat eerst Spaans leren toch?
Succes nog met je laatste weekjes coschap.
Kus -
05 Oktober 2009 - 16:57
Anton Rombouts:
Hoi doctorita Sandarita,
Fijn om te lezen dat alles erg goed gaat in het verre Peru. Leuk om je verslagen te lezen. Het gaat inderdaad erg snel en er is naar mijn idee nog heel veel werk te doen. Die witte jas staat je echt goed hoor. Ik hoop dat je in die korte tijd die je nog hebt nog veel voor die mensen kunt betekenen. Alvast veel plezier het komende weekend met DJ en nog een fijne tijd samen.
Groetjes Anton en Anneke -
08 Oktober 2009 - 09:29
Frouk:
Hey meis!
Zo, wat een hoop blanke hoofden komen er langs op jouw foto's! Die leonie en rebekka komen zo te zien ook vanaf de UU? Je doet veel daar zeg, beetje rommelen met huisartsenproblemen en de wat exclusievere problemen.... als je over een week klaar bent ga je vast direct met Dirk Jan lekker op reis?? Veel succes nog even een weekje, en hou me bij terugkomst aanbevolen voor peruaanse gerechten, maar die cavia, hmmm....
Liefs -
12 Oktober 2009 - 23:30
Leonie:
Hi Sanne!
Erg leuk om te lezen zo tijdens het wachten tot mijn foto´s upgeload zijn! En erg herkenbaar ;). Hoop dat t nog steeds interessant is daar in de kliniek! x Leo -
17 Oktober 2009 - 17:18
Dyan:
Hi Sann,
Ik was benieuwd of je al een nieuw berichtje had geplaatst..maar helaas! Ben echt benieuwd wat je in tussen allemaal mee maakt!
Veel lieve groetjes! XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
