We survived the incatrail!
Door: Sanne
Blijf op de hoogte en volg Sanne
28 Oktober 2009 | Peru, Cusco
We survived the incatrail!
Wat de incatrail voor ons betekende:
• 4 dagen lopen
• Hele mooie uitzichten
• Elke dag regen: tas inpakken in een regenjas, jezelf inpakken in een regenjas: net te laat natuurlijk => natte matjes om op te slapen
• Natte kleren die nooit meer droog werden
• Slapen in tentjes die al opgezet zijn voor je, waar DJ helaas niet helemaal in past
• 3 zingende Brazilianen als gezelschap
• Duizenden traptredes op naar 4200 meter
• Ook heel veel trapjes weer af...
• Porters met 25 kg op hun rug die je voorbij rennen bergop en bergaf
• Flink zweten
• Geen douche
• Wakker worden met een kop coca thee om 5.00 uur in de morgen
• Kamperen tussen de grazende en schijtende ezels
• Een zware rugzak op de rug van DJ en een kleinere voor Sanne (alhoewel die ook nog best zwaar aanvoelde..)
• DJ na 1 dag al met 1 schoenzool minder, en aan het eind zonder beide schoenzolen. De binnenkant van de schoenen kon nog net natte voeten voorkomen.
• DJ met spierpijn en Sanne zonder
• Mooie oude Incaruines op de route
• En aan het eind : Machu Picchu !!!
Nu zijn we weer een dagje terug in Cusco, de stad waar ik de afgelopen 8 weken heb gewoond. Vorige week heb ik mijn coschap in policlinico Belen afgesloten. In de laatste week ben ik nog naar het dorp Accoracay geweest. Die ochtend was er vanwege nog steeds onduidelijke omstandigheden geen dokter om mee te gaan. En dat was voor mij een hele mooie reden om juist mee te gaan, die dag mocht ik écht de dokter zijn! Na een uur rijden kwamen we aan bij het schooltje van het dorp waar we in een klein lokaaltje een soort spreekkamer improviseerden. Naast de aardappelen zetten we de weegschaal neer en ook de tandarts zocht naar een geschikte stoel om de patiënten op te behandelen (lees: kiezen te trekken). In rap tempo trokken er 19 patiënten aan me voorbij, met vooral buikklachten en rugpijn. De meeste mensen werken hard op het land en veel kinderen hebben parasieten en diarreeklachten. De apothekersassistente moest me regelmatig helpen, want veel mensen op het platteland spreken enkel Quecha, de oude taal van de Inka´s. Maar uiteindelijk was de rij voor het schooltje verdwenen en konden we met de auto van de kliniek weer terug keren naar Cusco. Ik kan me er nog steeds flink over verbazen dat de mensen zo´n voorliefde hebben voor een injectie. Ze zijn ervan overtuigd dat dit beter werkt en eisen soms bijna een injectie van de arts. Je kunt dus wel begrijpen dat ik intussen een kei ben geworden in het geven van een spuit.
Ook tijdens de incatrail werd er nog een beroep op me gedaan. Tijdens de eerste avond kwam er in het donker een vrouw naar onze groep toe met de vraag of er iemand een injectie kon geven. Ze had antibiotica gekregen voor haar zoontje van 10 met koorts in een gezondheidspost in Urubamba, maar moest nog wel iemand vinden die het toe kon dienen, want het moest met een spuit.
DJ spreekt intussen ook een aardig woordje Spaans en vorige week hebben we nog een aantal mooie Incaruines rondom Cusco bezocht. Daarna was het echt tijd voor vakantie en die is dan nu voor ons ook echt begonnen. Morgen vliegen we naar de jungle waar we een aantal dagen in een ecolodge zullen verblijven. Daarna trekken we verder door ZuidPeru. Ik zal jullie halverwege nog een update proberen te geven.
Wat de incatrail voor ons betekende:
• 4 dagen lopen
• Hele mooie uitzichten
• Elke dag regen: tas inpakken in een regenjas, jezelf inpakken in een regenjas: net te laat natuurlijk => natte matjes om op te slapen
• Natte kleren die nooit meer droog werden
• Slapen in tentjes die al opgezet zijn voor je, waar DJ helaas niet helemaal in past
• 3 zingende Brazilianen als gezelschap
• Duizenden traptredes op naar 4200 meter
• Ook heel veel trapjes weer af...
• Porters met 25 kg op hun rug die je voorbij rennen bergop en bergaf
• Flink zweten
• Geen douche
• Wakker worden met een kop coca thee om 5.00 uur in de morgen
• Kamperen tussen de grazende en schijtende ezels
• Een zware rugzak op de rug van DJ en een kleinere voor Sanne (alhoewel die ook nog best zwaar aanvoelde..)
• DJ na 1 dag al met 1 schoenzool minder, en aan het eind zonder beide schoenzolen. De binnenkant van de schoenen kon nog net natte voeten voorkomen.
• DJ met spierpijn en Sanne zonder
• Mooie oude Incaruines op de route
• En aan het eind : Machu Picchu !!!
Nu zijn we weer een dagje terug in Cusco, de stad waar ik de afgelopen 8 weken heb gewoond. Vorige week heb ik mijn coschap in policlinico Belen afgesloten. In de laatste week ben ik nog naar het dorp Accoracay geweest. Die ochtend was er vanwege nog steeds onduidelijke omstandigheden geen dokter om mee te gaan. En dat was voor mij een hele mooie reden om juist mee te gaan, die dag mocht ik écht de dokter zijn! Na een uur rijden kwamen we aan bij het schooltje van het dorp waar we in een klein lokaaltje een soort spreekkamer improviseerden. Naast de aardappelen zetten we de weegschaal neer en ook de tandarts zocht naar een geschikte stoel om de patiënten op te behandelen (lees: kiezen te trekken). In rap tempo trokken er 19 patiënten aan me voorbij, met vooral buikklachten en rugpijn. De meeste mensen werken hard op het land en veel kinderen hebben parasieten en diarreeklachten. De apothekersassistente moest me regelmatig helpen, want veel mensen op het platteland spreken enkel Quecha, de oude taal van de Inka´s. Maar uiteindelijk was de rij voor het schooltje verdwenen en konden we met de auto van de kliniek weer terug keren naar Cusco. Ik kan me er nog steeds flink over verbazen dat de mensen zo´n voorliefde hebben voor een injectie. Ze zijn ervan overtuigd dat dit beter werkt en eisen soms bijna een injectie van de arts. Je kunt dus wel begrijpen dat ik intussen een kei ben geworden in het geven van een spuit.
Ook tijdens de incatrail werd er nog een beroep op me gedaan. Tijdens de eerste avond kwam er in het donker een vrouw naar onze groep toe met de vraag of er iemand een injectie kon geven. Ze had antibiotica gekregen voor haar zoontje van 10 met koorts in een gezondheidspost in Urubamba, maar moest nog wel iemand vinden die het toe kon dienen, want het moest met een spuit.
DJ spreekt intussen ook een aardig woordje Spaans en vorige week hebben we nog een aantal mooie Incaruines rondom Cusco bezocht. Daarna was het echt tijd voor vakantie en die is dan nu voor ons ook echt begonnen. Morgen vliegen we naar de jungle waar we een aantal dagen in een ecolodge zullen verblijven. Daarna trekken we verder door ZuidPeru. Ik zal jullie halverwege nog een update proberen te geven.
-
28 Oktober 2009 - 21:59
Martijn:
Hee Sanne en Dirk-Jan,
Leuk verhaal en prachtige foto's!
Als ik jullie was, zou ik er straks een aantal flink uitvergroten en in jullie huis hangen.
Ze zijn alleen wel nogal jaloersmakend, dus al te lang ga ik er maar niet naar kijken...
Veel plezier in de jungle straks, maar pas op voor de Candiru in de rivieren daar!
Groeten Martijn
P.S. Erg blits hoor die hoed Dirk-Jan. Kunnen ze jouw naam daar eigenlijk een beetje uitspreken?
*Ook wel penisvis genoemd... Vandellia cirrhosa (ook wel bekend onder de Portugese naam candiru) is een zoetwatervis uit de Amazonebekken. Ze staan bekend vanwege hun agressie, en omdat ze soms lichaamsholten van mensen, zoals de anus, de penis of de vagina binnen zwemmen. M.a.w. die kom je liever niet tegen...
-
29 Oktober 2009 - 10:44
Babette:
Who goed bezig!!! dat jullie zelfs met als die regen en het slapen in te kleine tentjes enzo toch helemaal boven gekomen zijn! Was het de tocht waard? Wel relaxt dat je de komende dagen even lekker kunt uitrusten in de lodge!
Nou geniet ervan! kus Babette
Oh ben wel jaloer op al die leuke foto's hoor! Zit ik hier maar te werken... wil ook weer weg! Dus geniet maar extra daar, ook voor mij! x -
31 Oktober 2009 - 06:51
Dyanne:
Super stoer vind ik jullie!!! Lijkt me echt een geweldige ervaring..als was het miss af en toe wel heel zwaar??!
Nu dan echt lekker vakantie houden samen, hopelijk kunnen jullie tussendoor nog even een berichtje op de site zetten! Veel plezier!
Liefs, Dyan -
31 Oktober 2009 - 09:11
Ome Harry:
Dat dit allemaal op deze wereld te zien is. Geniet er nog van samen DJ. Hier heerst een kleine griepgolf in de familie maar verder alles goed. De groetjes van tante Diny en ome Harry en kusjes van Ties en Kas. -
01 November 2009 - 11:36
Netty:
Hallo kinders alles goed daar? Heb jullie verslag gelezen wat een ervaringen zeg. Dan is het hier maar saai. Storm regen echt herfstweer. Groetjes en zie uit naar jullie terugkomst! Maar eerst nog heel veel plezier deze laatste vakantieweken. mamma -
06 November 2009 - 11:09
Linda:
Ha Sanne en DJ,
gaaf om jullie verhaal te lezen, was toch nog wel zwaar die incatrail. En leuke foto's.
Ik denk dat jullie nu volop aan het genieten zijn van jullie vakantie, ben benieuwd wat jullie daar allemaal weer gaan beleven en gaan zien onderweg. Kijk weer uit naar het volgende verhaal met foto;s.
Bedankt voor jullie kaartje,. echt leuk!! We spreken zeker snel af als je terug bent!!
Kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
